Łagodny rozrost stercza, czyli prostaty, daje objawy w postaci utrudnionego oddawania moczu, słabnącego strumienia moczu, uczucia nagłego parcia na mocz oraz częstomoczu. Jest to związane z lokalizacją narządu. Mieści się on pod pęcherzem moczowym, a przez jego środek przechodzi część sterczowa cewki moczowej. Należy jednak pamiętać, że istnieją mężczyźni z przerostem prostaty, u których nie dochodzi do zaburzeń oddawania moczu.
Jakie mamy dostępne strategie leczenia?
Leczenie zależy od stadium choroby i objawów. W przypadku, kiedy objawy przerostu są dyskretne oraz nie ma powikłań, można zastosować tak zwaną „baczną obserwację”. Zaleca się pacjentom zmianę stylu życia oraz diety, a także informuje o wdrożeniu pewnych działań, które zapobiegną progresji choroby. Poucza się, aby nie przetrzymywali moczu w pęcherzu, unikali spożywania obfitych, tłustych posiłków w godzinach wieczornych, szczególnie w połączeniu z alkoholem, oraz ograniczali spożycie płynów przed snem. Jeśli nie dochodzi do progresji choroby, a chory przestrzega zaleceń, należy zgłaszać się na wizytę co rok. Jeśli dochodzi do progresji, można zastosować farmakoterapię lub leczenie operacyjne.
Leczenie farmakologiczne
Leczenie farmakologiczne pozwala skutecznie załagodzić objawy i odroczyć leczenie operacyjne. Jeśli objawy nie są nasilone, można zastosować fitoterapię, czyli przyjmowanie preparatów pochodzenia roślinnego, których zaletą jest niewielka ilość działań niepożądanych. Preparatem należącym do tej grupy jest Prostamol Uno, który zawiera wyciąg z owoców palmy sabałowej. Zmniejsza on napięcie mięśni gładkich oraz działa przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo, hamując rozrost. Innymi lekami stosowanymi w leczeniu łagodnego rozrostu stercza są: inhibitory receptora α-adrenergicznego, inhibitory 5α-reduktazy oraz leki antycholinergiczne. Działania niepożądane związane ze stosowaniem inhibitorów receptora α-adrenergicznego są następstwem rozszerzenia naczyń obwodowych i należą do nich: osłabienie oraz zawroty głowy. Inhibitory 5α-reduktazy przekształcają wolny testosteron w dihydrotestosteron (DHT). Zmniejszenie stężenia DHT w surowicy i gruczole krokowym ogranicza liczbę komórek rozrostowych stercza. Mają one jednak wiele działań niepożądanych, takich jak: osłabienie libido, mała objętość nasienia w trakcie wytrysku, zmniejszenie liczby plemników oraz ginekomastia. Można także zastosować leczenie skojarzone, które przynosi dobre efekty. Leki antycholinergiczne wpływają głównie na objawy związane z podrażnieniem pęcherza moczowego, czyli zmniejszenia częstości parć naglących oraz potrzeby skorzystania z toalety w nocy.
Leczenie chirurgiczne
Jest stosowane dopiero w momencie, kiedy u chorego występują objawy ze strony dolnych dróg moczowych, mimo właściwego leczenia farmakologicznego lub z powtarzającymi się epizodami zatrzymania moczu oraz ze znacznym zaleganiem moczu w pęcherzu po mikcji. Do wyboru mamy wiele procedur, np. przez cewkową elektroresekcję gruczołu krokowego (TURP), przezcewkowe nacięcie gruczołu krokowego (TUIP), adenomektomię czy techniki laserowe.
